“En toen was ik mijn Nederlanderschap kwijt”
Heeft u dit ook meegemaakt?
De ombudsman zoekt voor dit onderzoek mensen die dit ook hebben meegemaakt. Als u ook in deze situatie ziet of iemand kent, dan horen wij graag uw verhaal.
Bij het aannemen van een andere nationaliteit verlies je automatisch het Nederlanderschap. Burgers lijken zich hier niet van bewust te zijn, terwijl de gevolgen groot zijn. Wat van de overheid mag worden verwacht, is wat de ombudsman nu onderzoekt.
Redenen om andere nationaliteit aan te nemen
Redenen om de nationaliteit van een ander land aan te nemen zijn vaak praktisch van aard, zoals bijvoorbeeld: het kopen van een huis, baanzekerheid, de zekerheid om het dat land te mogen blijven, te mogen stemmen, of om in aanmerking komen voor een studietoelage.
Meld uw ervaring
Voor het onderzoek verzamelen we informatie van mensen die hiermee te maken hebben gehad. Als u alle onderstaande vragen met ja hebt beantwoord ontvangen wij graag uw verhaal in het kort. Indien nodig zullen wij contact met u zoeken. De Nationale ombudsman kan er echter niet voor zorgen dat u uw Nederlandse nationaliteit terugkrijgt.
Vragen:
- Hebt u uw Nederlandse nationaliteit in het buitenland verloren?
- a. Kwam dit door het aannemen van een andere nationaliteit? of
b. Kwam dit door het feit dat u naast de Nederlandse nationaliteit een andere nationaliteit hebt en langer dan 10 jaar in het buitenland woont? - Wilde u uw Nederlandse nationaliteit behouden?
- Mogen we uw contactgegevens?
Schrijf uw verhaal: geef daarbij aan hoe u uw Nederlanderschap bent kwijtgeraakt, hoe u dit bemerkte en of u vooraf voldoende geïnformeerd was over uw positie.
Meld uw ervaring aan de Nationale ombudsman onder vermelding van: ‘verlies nationaliteit’ via een e-mail aan communicatie@nationaleombudsman.nl of gebruik het contactformulier, onder vermelding van: ‘verlies nationaliteit’.
Bron: https://www.nationaleombudsman.nl/nieuws/2015/en-toen-was-ik-mijn-nederlanderschap-kwijt
Nederlander Blijven 
Ik moest vanaf mijn 19 de jaar, toen ik in Rotterdam met een Amerikaanse officier trouwde, vechten om vanaf die dag mijn Nederlanderschap terug te krijgen. Dit gebeurde pas toen in 29 jaar oud was en intussen ook mijn twee kinderen was kwijtgeraakt nadat mijn gescheiden man ze had gekidnapt en met zijn ‘tweede vrouw’ naar onbekende streken was vertrokken. En dit kon alleen omdat ik al die jaren als staatloze persoon met mijn man mee moest reizen en helemaal geen mensenrechten had. En dit kwam alleen maar door één foutief besluit door één stom wijf achter een toonbank bij het Rotterdamse burgerregister: die grote gaten door mijn paspoort had gestapeld met de opmerking: ‘nou ben jij lekker geen Nederlander meer’. Zij verkeerde onder de verkeerde indruk dat ik zelf in het Amerikaanse leger was gegaan omdat ik met een militair trouwde, en niets kon haar van gedachte veranderen. Dat was op mijn huwelijksdag. Ik wist niet wat mij overkwam. Het heeft mijn hele leven permanent veranderd, tot zo’n mate dat ik mijn kleinkinderen nu alleen maar van het internet ken en mijn kinderen zonder mij moesten opgroeien. Nederlandse beambten die zulke besluiten nemen zonder om eerst even het Rechtboek erop na te slaan zouden dezelfde ellende moeten ondergaan. Ik zal het dat wijf nooit vergeven.
Geplaatst door Johanna Stuijt VanDokkum | 13 juli, 2015, 12:10